Η Χαλκίδα είναι η πρωτεύουσα και ο κύριος λιμένας της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας.

Είναι κτισμένη στις δύο πλευρές του πορθμού του Ευρίπου με το ένα κομμάτι της να βρίσκεται στην νήσο Εύβοια και το άλλο της στην Στερεά Ελλάδα. Στην ηπειρωτική πλευρά της στον λόφο της Κανήθου δεσπόζει το ενετικό κάστρο του Καράμπαμπα που, μαζί με τη Γέφυρα του Ευρίπου και το μοναδικό φαινόμενο αλλαγής της κατεύθυνσης των υδάτων ανά έξι ώρες και ενδιάμεσα μίας ώρας στασιμότητας (παλίρροια του Ευρίπου), αποτελούν τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της. Σύμφωνα με την Απογραφή του 2011 η Χαλκίδα έχει πληθυσμό 59.125 κατοίκους.

Ο Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος (ουκρανικά: Йоан Руський‎, 1690, Ουκρανία – 27 Μαΐου 1730) είναι Άγιος της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας. Ως αιχμάλωτος πολέμου αρχικά και έπειτα δούλος ενός τούρκου Αγά, έγινε γνωστός για την καλοσύνη, την ταπεινοφροσύνη και την ακλόνιτη πίστη του. Το ιερό σκήνωμά του παραμένει άφθαρτο στο Νέο Προκόπι Εύβοιας και ο ιδιος θεωρείται θαυματουργός, με πολλές μαρτυρίες να κάνουν λόγο για τη βοήθεια που προσφέρει στην ίαση ασθενών.

Η Κύμη είναι κωμόπολη και λιμάνι του νομού Εύβοιας και έδρα της Μητροπόλεως Καρυστίας και Σκύρου, με 2.383 κατοίκους, ενώ η Δημοτική Κοινότητα Κύμης έχει μόνιμο πληθυσμό 2.870 κατοίκους. Υπήρξε έδρα της τέως επαρχίας Καρυστίας και έως τις 31 Δεκεμβρίου 2010 απετέλεσε έδρα του ομώνυμου Δήμου. Αποτελεί δημοτική κοινότητα του νέου διευρυμένου Δήμου Κύμης – Αλιβερίου, του οποίου αποτελεί την Ιστορική έδρα. Αποτελεί, τέλος, την έδρα της Μητροπόλεως Καρυστίας και Σκύρου.

Η Κάρυστος είναι παραθαλάσσια κωμόπολη και λιμένας στη Νότια Εύβοια και αποτελεί την έδρα του ομώνυμου δήμου, ενώ υπήρξε πρωτεύουσα της ομώνυμης τέως επαρχίας. Το 1951 αριθμούσε 3.118 κατοίκους, ενώ ο πληθυσμός της κατά την Απογραφή του 2011 ανερχόταν σε 5.112 κατοίκους.

Η Κάρυστος είναι κτισμένη στο μυχό ομώνυμου Κόλπου σε υψόμετρο 10 μ. και έχει ομώνυμο λιμένα που απέχει από τον Πειραιά 61 ναυτικά μίλια. Δια του λιμένα Καρύστου εξυπηρετείται τακτική θαλάσσια συγκοινωνία με την Ραφήνα. Παλαιότερα υπήρχε θαλάσσια συγκοινωνία από Πειραιά με ενδιάμεσο λιμένα προσέγγισης την Κάρυστο και που συνέχιζε μέχρι Βόλο. Επίσης συνδέεται οδικώς, μέσω Χαλκίδας, με Αθήνα.

Η Σκύρος είναι το νοτιότερο και μεγαλύτερο σε έκταση (210 τετρ. χλμ.) νησί των Βορείων Σποράδων, με πληθυσμό 2.994 κατοίκων. Βρίσκεται ανατολικά της Εύβοιας, από την οποία απέχει γύρω στα 35 χλμ. Το νησί, κατά το μεγαλύτερο μέρος, είναι ορεινό κυρίως στα νοτιοανατολικά, όπου υπάρχουν τα όρη Κόχυλας (792 μ.), Κουμάρι, Πιριώνες και Φανόφτης. Το κλίμα του νησιού χαρακτηρίζεται από δροσερά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες με μέση ετήσια θερμοκρασία 17 βαθμούς Κελσίου. Στα δυτικά σχηματίζονται οι όρμοι Καλογριάς, Πεύκου, Αγίου Νικολάου και Τριστόμου. Στη δυτική ακτή βρίσκεται το λιμάνι του νησιού, η Λιναριά.

H Λίμνη είναι κωμόπολη της Βόρειας Εύβοιας, που βρίσκεται κοντά στην αρχαία πόλη Ελύμνιον, η οποία αναφέρεται στα έργα του Σοφοκλή. Αποτελεί την έδρα του διευρυμένου δήμου Μαντουδίου – Λίμνης – Αγίας Άννας. Σύμφωνα με την Απογραφή του 2011, έχει πληθυσμό 1.642 κατοίκους, ενώ βρίσκεται κτισμένη σε υψόμετρο 19 μέτρων.

Τα Λουτρά Αιδηψού είναι κωμόπολη του Νομού Ευβοίας, του Δήμου Ιστιαίας – Αιδηψού όπως αυτός συστάθηκε σύμφωνα με το Πρόγραμμα Καλλικράτης.Βρίσκεται σε απόσταση 107 χιλιομέτρων βορειοδυτικά της Χαλκίδας.Ο πληθυσμός του ανέρχεται σε 2.560 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Ο οικισμός είναι η μεγαλύτερη λουτρόπολη της Ελλάδας[εκκρεμεί παραπομπή], λόγω της ύπαρξης θερμών ιαματικών πηγών, οι οποίες είναι κατάλληλες για τη θεραπεία πολλών παθήσεων.

Οι Λιχάδες ή Λιχαδονήσια είναι συστάδα 7 και περισσοτέρων μικρών νησίδων στα βορειοδυτικά της Εύβοιας μεταξύ του Μαλιακού και του Βόρειου Ευβοϊκού κόλπου. Βρίσκονται μεταξύ του οικισμού της Λιχάδας από την πλευρά της Εύβοιας, και των Καμένων Βούρλων από την πλευρά της Φθιώτιδας. Διοικητικά υπάγεται στον Δήμο Ιστιαίας – Αιδηψού όπως αυτός συστάθηκε σύμφωνα με το Πρόγραμμα Καλλικράτης.

Ο Όσιος Δαυίδ γεννήθηκε στη Γαρδενίτσα (τέως κτηματική περιφέρεια της κοινότητας Κυπαρισσίου) του Νομού Φθιώτιδας, πιθανότατα το τελευταίο τέταρτο του 15ου αιώνα και έζησε περίπου ως το πρώτο μισό του 16ου αιώνα.

Διετέλεσε ηγούμενος της Ιεράς Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας, το χρονικό διάστημα από το 1520 έως το 1532, και κατόπιν μετέβη στη Βόρεια Εύβοια, στις Ροβιές του σημερινού Δήμου Ελυμνίων. Εκεί ίδρυσε μοναστήρι, το οποίο απέκτησε φήμη και, πλέον, φέρει το όνομά του. Υπήρξε ένας από τους φωτισμένους διδάσκαλους του Γένους, προσφέροντας πολλά στην παιδεία των υποδουλωμένων Ελλήνων, αλλά και Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στον οποίο αποδίδεται πλήθος θαυμάτων.